Читаем онлайн «Бандароўна»

Не віхор калыша лесам,

Не ваўкі заводзяць,

Не разбойнікі талпою

За дабычай ходзяць.

На Ўкраіне пан Патоцкі,

Пан з Канёва родам,

З сваёй хеўрай гаспадарыць

Над бедным народам.

Дзе заедзе, банкятуе

Сам ён, яго варта;

Ні старому, ні малому

Не спускае жартаў.

Калі ж дзе ўпадзе у вока

Хараство дзявоча, -

Абняславіць, абнячэсціць,

Бацьку плюне ў вочы.

Стогне змучана Ўкраіна,

К небу шле пракляцце,

Ды Патоцкага збаўляе

Хеўра і багацце.

Да сягоння жыве памяць

Аб злым гэтым дусе

На ўсёй чыста Украіне

І на Беларусі.

Ў сёлах, як клялі дагэтуль,

Так і праклінаюць,

У палацах яго толькі

Міла ўспамінаюць.

Аб прыгожай Бандароўне

І аб справах пана

Засталася у народзе

Песня здавен-даўна.

Ў слаўным месце Берастэчку -

Слаўны Бандарэнка,

Ў яго дочка - Бандароўна,

Пашукаць - паненка.

Хараства такога ў свеце

Не было, не будзе;

Аб ёй людзі гаварылі,

Як аб нейкім цудзе.

Як маліны, яе губкі,

А твар, як лілея,

Як дзве зоркі, яе вочы,

Гляне - свет яснее.

З плеч сплываюць яе косы,

Як бы сонца косы,

І іскрацца, як на сонцы

Брыльянцісты росы.

Рост высокі, стан павабны,

Ўся, як цень, павеўна,

Як ідзе яна, бывала, -

Набок каралеўна!

А сягоння ж выглядае

Лепей, як заўсёды, -

У карчомцы з казакамі

Цешыцца з свабоды.

У гульні сама рэй водзіць,

Весела міргае,

Задзіўляе усіх чыста,

Як зара якая.

Ой, гуляй жа, Бандароўна,

З вечара да ранку!

Цябе вораг ужо сочыць,

Сочыць на каханку.

К таму часу ў Берастэчка

К дружыне казачай

Прыблукаўся пан Патоцкі

З хеўраю лядачай.

Як пачуў ён у карчомцы

Зычную забаву,

Туды йдзе сваю бясчэсну

Паказаці славу.

Банкятуе з казакамі,

Мёд, віно п'е квартай,

К маладзіцам і дзяўчатам

Лезе смоллю ў жарты.

А найгорай к Бандароўне

Ён прыстаў абрыдна;

Цалаваць, абняці хоча,

Ажно глянуць стыдна.

Асцярожна, пан Канеўскі!

Будзе ліха, будзе,

Не забудзься, што сумленне

Ёсць і ў простым людзе!

Не папусціць ў крыўду славу,

Славу ды свабоду,

Хоць і дуж ты, і багаты,

Ды панскага роду.

Ох, патрапіць народ часам

За сябе ўступіцца, -

Зруйнаваць палацы вашы,

Вашай кроўю ўпіцца...

Лезе пан да Бандароўны,

Ўвесь гарыць, бы ў жары;

Тая, жартаў не пазнаўшы,

З'ехала па твары.

Жудка, жудка дым пажарны

Бухае уночы,

А жудчэй яшчэ у пана

Задымелі вочы.

Выгражае кулакамі

Ўсёй казачай брацці:

- Ўсе адказ дасцё мне зараз -

- Дочка, бацька, маці!

- Асцярожна, ясны пане,

З грозьбамі сваімі! -

Забурчала старшына ўся,

А моладзь - за імі.

Выбег з хаты пан Патоцкі

Зваць сваю дружыну,

А старэйшы людзі вучаць

Бедную дзяўчыну:

- Уцякай жа за пагодай,

Донька маладая,

Покі дзень засвеціць ясны,

Покі сіл хапае!

Читаем онлайн «Бандароўна»

Янка Купала Бандароўна

З народнай песні

I

II

III

IV