РуЛиб - онлайн библиотека > Купала Янка > Поэзия > Сон на кургане > страница 3

Читаем онлайн «Сон на кургане » 3 cтраница

стр.
кургане,
Яго ўложым мы спаць.
(Чапляюцца зноў валасамі за сукі і калышуцца.)

Ха-ха-ха! Сёння ўжо
Ён не выйдзе адсюль.
Гу-ля-ля, гу-тта-та!
Гу-та-та, гу-та-туль!
1-я русалка

Ах, успомніла я
Сваё ўлетку жыццё;
Пільнавала тады
Я за вёскай жытцо.
Ужо спелы былі,
Як адзін, каласкі;
Вецер іх калыхаў
Вось так, так на бакі.
Ласкаталі так мне
Яны твар, валасы;
Ласкатала іх я
Ад расы да расы.
Пільнавала іх я;
Ажно раз, нада днём
К ім кабета ідзе,
Проста йдзе з фартухом.
Вочы ўпаўшы ў яе,
Не вясёла яна,
І худая уся —
Косць ды скура адна.
Як прыйшла, ды скубель
Каласкі так мае,
І адзін за другім
У фартух, як свае.
А я шась! а я ў смех!
Зняў кабеціну страх.
Ды наўцёкі адтуль,
Толькі чула я — ах!
Развязаўся фартух,
А яна ўсё бяжыць,
І рассеяла так
Каласкі па мяжы.
Ах, як смешна было!
Як смяялася я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
Усе тры (разам)

Ах, як смешна было!
Ну, яна, ну, сям'я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
2-я русалка (адчэпліваецца і садзіцца пад дзеравам)

Ўжо нядаўна было;
Пільнавала ў аўсе
Так я грушу адну, —
Бач, хлапца к ёй нясе.
Абарваны такі,
Адно зрэб'е на ім;
Босы быў і усім
Тросся целам худым.
Як да йгрушы дабег,
А ўжо быў на ёй плод,
Зірнуў, плюнуў ў руку, —
І на йгрушу, як кот.
Як да верху далез,
Давай дзіч тую рваць
І за пазуху ўсё
Напіхаці, хаваць.
А я тут галінкой
Па камлі грушы хлоп!
Ды вось як: сучком трэсь —
(Паказвае.)
Зляцеў хлопец, як сноп.
Летучы, зачапіў
Кашулёнаю сук,
І з-за пазухі ўсе
Грушы кучай стук-стук!
Не збіраў, паляцеў —
Уцякаў, як быў дуж.
А я ў хохат, у смех
І з хлапца, і з ігруш.
Ах, як смешна было!
Як смяялася я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
Усе тры (разам)

Ах, як смешна было!
Ну, яна, ну, сям'я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
3-я русалка(адчэпліваецца і снуе па кургане)

Ах, і здарыўся мне
Такжа сёлета смех.
Пільнавала лажка,
дзе быў блізка начлег.
Траўка ладна ужо
Ад зямлі адышла
І панаднай была
Для каня, для вала.
Меў на воку яе,
Як хто толькі зірнуў;
Аж смяльчак раз адзін
Так яе не мінуў.
Ночкай цёмна было,
Як на дне у вадзе;
Хмары месяц звялі,
Зоркі такжа нідзе.
Я ў травіцы сяджу,
Бачу: нейкі бядак
На худзенькім кані
Падцікаецца так.
Сядзіць конна, а ўвесь,
Як асіна, дрыжыць;
Падабраўся к лажку,
Як сава, ўкруг глядзіць.
Конь пыпаў да травы
І са смакам скубе;
Вельмі голадзен быў —
А я шась так сабе!
(Паказвае.)
А конь скок! ды наўцёк
Ува ўсе капыты.
А яздок аб зямлю…
Ўстаў, паплёўся ў кусты.
Адну толькі нагу,
Як калеку, валок,
А я ў хохат, у смех…
Такі смешны быў скок.
Усе тры (разам)

Ах, як смешна было!
Ну, яна, ну, сям'я!
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Гу-та-та, гу-ля-ля!
1-я русалка

Але ж дзе, але дзе
Гэты наш маладзён?
2-я русалка

Мы тут пелі сабе,
А на сцежку ўзбрыў ён.
3-я русалка

Не яму пуціну
Ў гэтай пушчы знайсці.
Усе тры (разам)

Пушча наша для нас —
Яе нашы пуці.
2-я русалка

А каб пэўна было,
Пашукаць трэба нам.
Усе тры(разам)

стр.