Читаем онлайн «Сказ пра Лысую гару» 16 cтраница
сэрцы да вышынь,
Тысячаногі спрут мяшчанства
У петлях хоча задушыць.
А я ў камуны сімвал веру,
Якому век не змізарнець,
І тому спруту-ненажэру
Я аб'явіў вайну на смерць.
Вайна на смерць!.. А нейкі пэцкаль
Пустыя смешыкі свае
З дзяшовай прымессю эстэцкай
За сказ мой гнеўны выдае.
Таму хачу я папярэдзіць
Апошні раз: канчай, махляр,
Мазгі падробкамі вярэдзіць -
Набудзь у працы ўласны твар!
А ўсім даследчыкам я раю:
Сядзіце, гніды падшчамя,
І дайце дзякуй, што хаваю
Сваё сапраўднае імя.
Бо як на грудзі перад вамі
Павешу ўвесь іканастас
Ды калі бразну медалямі -
Дык і кандрашка хопіць вас!..
А чытачам замест «бывайце»,
Як і раней, я гавару:
- Чытайце, з розумам чытайце
Мой «Сказ пра Лысую гару»!
1975