Читаем онлайн «Босая зорка» 16 cтраница

Сумленне, як ласку матчыну.

Не купіш i ў складчыну.

Мама —

Пасярэдніца між Богам i сынам —

Дзеліцца небам i хлебам адзіным.

Слова — усяго абнова.

Душа крылатая ў слова.

Растаюць паціху на дне душы

Крыўдаў калючыя ледзяшы.

Чалавекі, як ліхтары —

У кожнага

Свечка душы ўнутры.

Рыжы паўсюды рыжы —

I ў Полацку i ў Парыжы.

Не затрымаецца й на пагосце

Душа — залётная госця.

Ступаць аднолькава тузе

Ці па лязу, ці па слязе.

А ў каго запытацца наапаслед,

I чаго ты прыходзіў

На гэты свет?

Зямное жыццё — для душы астрог.

Панаваць над душой

Вольны толькі Бог.

Бог апошнім падзеліцца ў кожнай долі

I пра гэта не напомніць ніколі.

Hi ў зялёны гушчар, ні ў карчы

Ад самога сябе не ўцячы.

На юбілеі паслухай ва ўсёй пекнаце

Toe, што ўжо не пачуеш,

Лежачы на куце.

Ахвяру й ката хавае

Аднолькава

Памяць жывая.

Спярша пад табою гаворыць зямля,

Яна ж над табой

I пашэпча пасля.

Вочы — люстэрка душы

На жыццёвым свяце.

Калі запінаюць люстэрка -

Вусцішна ў хаце...

Ні за бяседным сталом, ні ў труне —

Самім сабой чалавек

Застаецца ў сне.

Сподзеву няма ўжо на спатолю,

I жыццё трымаецца на болю.

Белую аблачынку вішні,

Здаецца, выдыхнуў Звышні.

Я да скону заручаны з той стараною,

Дзе мама, як зорка,

Стаіць нада мною...

Рáсы перамяшаліся, як лясы.

Я за чысціню расы!

Пакуль не наб'е сабе добры гуз,

Беларус не ўзгадае,

Што ён — беларус.