РуЛиб - онлайн библиотека > Барадулін Рыгор > Поэзия > Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю... > страница 28
Читаем онлайн «Сама пайду дарогаю, голас пашлю дуброваю...» 28 cтраница
* * *
Ай, жонка мужа ды зневажала,
Завяла ў поле дый прывязала
Плячмі к бярозе, х..м к дарозе.
A людзі едуць ды ўсё пытаюць,
Што чалавеча х..м баўтаіць?
A паставіла вадзіцы ражку,
А палажыла саломы вязку.
Не йдзець нядзелю, не йдзець
другую,
Трэццяй нядзелі пайшла
глядзеці.
Салома ляжыць, вадзіца стаіць.
Салома цалютка, ражка
паўнютка.
* * *
A ў цёмным лесе сава кувічыць.
Люлі-люлі, сава кувічыць.
A ў чыстым полі муж жонку
клычыць,
Люлі-люлі, муж жонку крычыць:
— Ты, жонка мая, людзям
спадмана.
Люлі-люлі, людзям спадмана.
— Калі ж не верыш, а мой
міленькі.
Люлі-люлі, а мой міленькі, —
Купі званочак пад падалочак.
Люлі-люлі, пад падалочак.
Як хто затроніць, званок
зазвоніць.
Люлі-люлі, званок зазвоніць.
А ты пачуеш, мяне ўратуеш.
Люлі-люлі, мяне ўратуеш.
Званочак звоніць ля самай хаты.
Люлі-люлі, ля самай хаты.
А муж не чуіць, ён глухуваты.
Люлі-люлі, ён глухуваты.
* * *
А дзед бабу разуваў,
Разуваў, разуваў.
Пад ножачку паглядаў,
Паглядаў, паглядаў,
— Ой, бабулька, што за звер,
Што за звер, што за звер,
Я ж баюся, каб не з'еў
Каб не з'еў, каб не з'еў.
— Ці ж ты ў лесе не бываў,
Не бываў, не бываў,
Чорных звяроў не відаў,
Не відаў, не відаў?
Ты, дзядулька, не рабей,
Не рабей, не рабей, —
Гэта птушка салавей,
Салавей,салавей.
Ён i свішчыць i пяець,
I пяець, i пяець,
I спакою не даець,
Не даець, не даець.
А дзед бабу разуваў,
Разуваў, разуваў...