Читаем онлайн «Жэтон на метро» 65 cтраница

абставінах не адбярэ, ды і прэтэндаваць на яе наўрад ці будзе.

Спаць не хацелася. Ён згроб са стала жэтон на шнурку, падышоў да акна, шырэй расчыніў створкі. Ноч — цёплая, летняя, ліпеньская ўлілася разам з пахамі і гукамі. Знізу ліхтар падсвечваў ярка-зялёную, аж да салатавай, лістоту дрэваў. Зверху зоры сеялі сваё падманнае святло. Ён размахнуўся, зашпурнуў у цемру жэтон, дачакаўся, пакуль ён прашамаціць у лістоце і ціха шпокне, затым стаяў, поўны адчування гэтай раней няведамай улады, прагна дыхаў, глядзеў угору — і яму здавалася, што дом разам з лоджыяй і з ім плыве, як касмічны карабель, падымаючыся ўсё вышэй, усё далей у гэтае глыбокае, мяккае, высланае зорамі аксамітна-чорнае неба.

2019 г.